echo’s van waarheid
bijna onherkenbaar
er was een bijeenkomst
met tafels en stoelen
en bankjes
voor de onwetenden
de kaartjes lagen open
op de tafel gespreid
geheime informatie
voor wie het niet wist
buiten zong de wind
maar er was niemand die het hoorde
behalve de oude filosoof op het bankje
er kwam een tram de hoek om
(er lagen gelukkig rails)
de bestuurder zwaaide
met zijn hoofd
of schudde nee
er stond geschreven
op muren van papier
ongelezen woorden
in lang vergeten letters
(er was koffie)
ze zongen stille hymnen
van diepe zwijgzaamheid
de stilte van de wind
nooit weten wat gezegd wordt
nooit begrijpen wat bedoeld
nooit zien wat niet gedacht is
nooit zuchten van begrip
zoals de wind zong
adem in, adem uit
langs de takken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten