liever toch was ik
nog even gebleven
even nog jij en ik
wat een geluk
liever nog eenmaal
zo mooi als het was
in de zon in het gras
met rakende handen
van kroegje naar kroeg
nooit was het genoeg
we zochten geen einde
samen ontwaken nog
tegen en door elkaar
van elkaar bij elkaar
warm geurend bed
twee kopjes koffie
croissant en beschuit
twee zielen, één leven
het was voor altijd
ja, liever toch was ik
nog even gebleven
maar ik houd het echt
geen dag meer met je uit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten