monument voor een moment

de wind wuift witte wolkjes
van het dak

een mooie zin

als je dan
de blauwe waas
beschrijft
en het bruin
- waar de zon schijnt -
van de bomen

de kale staketsels
bepoederd
tegen de lichtend
witblauwe lucht

en de koude

dan zal het
- misschien -

nooit meer

helemaal verdwijnen


Leepvogel, 1999-02-07