ik zie ze wel

kale takken, ik zie ze

ik zie ze wel, daarginds

de kale takken van de winter

ik zie de takken elke dag

de kale takken elke dag

de takken elke kale dag

een zuivere c

een zuivere c is 

een beetje saai

een c moet liefst

een beetje schuren

ik liep ooit binnen

in een instrumentenwinkel

waar een babyvleugel stond

een Bechstein babyvleugel

niet meer dan

soms kon je de zon zien
schijnen in het water

als de wind stil was

aardig

aan het oppervlak nauwelijks omgewoeld
nauwelijks omgewoeld diep in de aarde
nauwelijks diep in de aarde omgewoeld
haar vingers, haar handen, haar armen

modder

zoeken langs de randen
van de wolken
naar het stof

tijd

je haast je
niet te lang
net genoeg

je slaapt
’t is eigenlijk
zonde

ik

ik was hier net

ik kan mijzelf
nog bijna zien
nog bijna voelen

alsof ik er nog ben